Lurch is voor ons altijd een rustmomentje. Hij kan zo enthousiast zijn dat hij niet met alle honden samen kan. Ideaal, want ik plan wel iets van rust, maar uiteindelijk komt er niks van en hebben we toch weer een aantal honden in huis.
Achteraf hadden we het niet nodig gehad, want vlak nadat Lurch is gehaald sijpelen alle Corona-maatregelen binnen en blijven alle honden thuis. Maar eerst leefden we nog in zalige onwetendheid en kwam Lurch bij ons logeren. En een feestje omdat onze dochter 18 jaar is geworden. Het is een feestje zonder oudjes, in de stal en Lurch zit daarom gezellig bij ons binnen. Gezellig? Daar denkt hij totaal anders over! Hij hoort toch duidelijk een feestje.
De hele avond zit Lurch bij de tuindeuren zacht jankend verlangend naar de stal te kijken, totdat het tijd is dat ik wat warme hapjes ga brengen. Ondertussen denkt Marc de honden voor het laatste rondje mee te nemen. Dat betekent dat Lurch linksaf moet met Marc mee. Maar als een speer holt hij rechtdoor naar het hek naar de stal. Ik moet daar ook zijn en doe het hekje open. Lurch kan zijn geluk niet op, terwijl Marc hem ondertussen staat te roepen. Lurch katapulteert zich, er is geen ander woord voor, in de feestvreugde. Wat een hondje! De jongeren worden net als Lurch dolenthousiast. Hij wordt al snel door tientallen handen geaaid. Hij wentelt zich op zijn rug in gemorst bier en is zielsgelukkig. Na een tijdje verstoren we echter zijn walhalla en sleuren hem zwaar tegenstribbelend mee. Het is echt, echt, echt bedtijd voor hondjes.
